با توجه به نقش راهبردهای مطالعه و یادگیری در پیشرفت تحصیلی و فقدان اطلاعات در مورد راهبردهای مورد استفاده دانشجویان مامایی، هدف از انجام این پژوهش تعیین راهبردهای مطالعه و یادگیری دانشجویان مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1381 می باشد. در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 153 دانشجوی رشته مامایی شاغل به تحصیل در سال 1381 انتخاب شدند. راهبردهای مطالعه و یادگیری دانشجویان با استفاده از پرسشنامه راهبردهای مطالعه و یادگیری تالیف شده توسط وین اشتین و همکاران بررسی شد. این پرسشنامه یک ابزار تشخیصی شامل 10 حیطه نگرش، انگیزش، کنترل وقت، اضطراب، تمرکز، انتخاب ایده اصلی، راهنمای مطالعه، پردازش اطلاعات خودآزمایی و راهبردهای آزمون می باشد. اطلاعات فردی و سوابق تحصیلی بوسیله پرسشنامه جمع آوری شد. در پردازش داده ها از آمار توصیفی استفاده شد. میانگین نمرات کسب شده از مقیاس های پرسشنامه راهبردهای مطالعه و یادگیری به این شرح بود: نگرش 28.58±5.8، انگیزش 25.68±4.63، کنترل وقت 22.9±4.89، کنترل اضطراب 29.57±5.81، تمرکز 26.86±5.8، راهنمای مطالعه 29.52±4.9، انتخاب ایده اصلی 18.75±3.21، پردازش اطلاعات 25.33±5.49، خودآزمایی 24.1±5.51، راهبردهای آزمون29.14±6.22 . نمرات دانشجویان در نگرش معادل صدک 20، در انگیزش معادل صدک 15 و در سایر راهبردها بین صدک 40 تا 80 نمرات جدول هنجاری دانشجویان آمریکا بود. با توجه به پایین بودن میزان نگرش و انگیزش دانشجویان، بررسی عوامل موثر بر این راهبردها، آموزش و اصلاح راهبردهای مطالعه و یادگیری به منظور افزایش توان یادگیری دانشجویان و تهیه جدول هنجاری راهبردهای مطالعه و یادگیری دانشجویان ایرانی به عنوان ملاکی برای ارزشیابی نتایج حاصل از پرسشنامه پیشنهاد می گردد.

تحقیق حاضر به بررسی رابطه راهبردهای یادگیری زبان دوم و فراگیری زبان عربی پرداخته و نقش رشته تحصیلی و جنسیت را در کاربرد این راهبردها مشخص نموده است. به این منظور، نخست از حدود 900 نفر از دانشجویان کارشناسی (ورودی 84-82) رشته های فلسفه و زبان و ادبیات عربی دانشگاههای تهران، الزهرا علامه طباطبایی، شاهد و امام صادق، تعداد 285 نفر به طور تصادفی برای پاسخ دادن به پرسشنامه راهبردهای یادگیری زبان دوم انتخاب شدند؛ سپس نمره خام کنکور زبان عربی و نمره دانشگاهی آنها (در دروس مکالمه و قرائت متون عربی)، استخراج و ضریب همبستگی آن با نمره پرسشنامه مقایسه گردید. این مقایسه نشان داد که بین راهبردهای یادگیری و توان بالقوه یادگیری زبان عربی همبستگی وجود دارد.برای اثبات پایایی پرسشنامه راهبردها، ضریب آلفای کرونباخ محاسبه گردید (a=0.73). آزمون t برای مقایسه میانگین نمره راهبردهای دانشجویان دختر و پسر و نیز مقایسه میانگین نمره آنها در دو رشته نشان داد که رابطه میان جنس و رشته تحصیلی نیز با راهبردهای یادگیری زبان، معنادار است (p≤0.05).

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیم در مراحل مختلف خودتنظیم (شامل: مراحل دوراندیشی، عملکرد و خوداندیشی) بر مراحل اکتساب، یادداری و انتقال مهارت سرویس والیبال بود. آزمودنی ها 55 دانشجوی دختر دانشگاه یزد (با میانگین سنی 1.03±20 سال) بودند که به صورت تصادفی به پنج گروه (سه گروه راهبردهای یادگیری خودتنظیم و دو گروه کنترل بدون تمرین و با تمرین) تقسیم شدند و سرویس والیبال را اجرا کردند. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون در مرحله اکتساب، 12 بلوک 10 کوششی را تمرین نمودند. سپس، در آزمون اکتساب (با همان شرایط پیش آزمون) شرکت کردند. درادامه، (پس از یک هفته) یک بلوک 10 کوششی را در آزمون یادداری و انتقال تمرین نمودند. داده ها در مرحله اکتساب با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه با اندازه گیری مکرر در یک طرح (6*4) تحلیل گردید و برای بررسی داده های حاصل از آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال از تحلیل واریانس یک راهه و همچنین، به منظور شناسایی تفاوت ها از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید. نتایج تفاوت معناداری را در گروه های تمرینی که از راهبردهای خودتنظیمی بهره گرفتند نسبت به سایر گروه هادر مراحل اکتساب، آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال نشان می دهد، به عبارت دیگر، گروه های راهبردهای خودتنظیم که از مرحله خودارزیابی و خودواکنشی بهره برده اند، عملکرد بهتری داشته اند. این یافته ها نشان می دهد که راهبردهای یادگیری خودتنظیم، عامل موثری در پیشرفت عملکرد و یادگیری مهارت های حرکتی است.

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پژوهش حاضر سعی بر آن دارد تا راهبردهای غالب یادگیری را در زبان آموزان ایرانی مشخص نماید. بدین منظور از پرسشنامه ربکا آکسفورد (1990) که شامل شش زیرگروه حافظه، شناختی، جبرانی، فراشناختی، عاطفی و اجتماعی می باشد، استفاده گردید. پس از بررسی روایی و پایایی پرسشنامه از 3000 دانشجو خواسته شد به آن پاسخ دهند. پس از بررسی نتایج مشخص گردید که زبان آموزان ایرانی بیشتر از راهبردهای فراشناختی و جبرانی استفاده می کنند. یافته های آزمون تی همچنین تفاوت معناداری میان راهبردهای حافظه و اجتماعی را در متغیر جنسیت نشان داد. در پایان به زبان آموزان، معلمان و مولفان توصیه شد تا از تمامی راهبردها، بالاخص راهبردهای فراشناختی در امر یادگیری، تدریس و تالیف بهره کافی و وافی ببرند.

با توجه به اهمیت نقش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و راهبردهای انگیزشی در عملکرد و پیشرفت تحصیلی فراگیران، پژوهش حاضر با هدف فراتحلیل تحقیقات انجام شده پیرامون رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و راهبردهای انگیزشی با عملکرد تحصیلی انجام شد. پژوهش حاضر با استفاده از فنون فرا تحلیل با یکپارچه کردن نتایج حاصل از انجام تحقیقات مختلف، میزان اندازه اثر رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی را مشخص نموده است. بدین منظور از بین 31 پژوهش، 16 پژوهش که از لحاظ روش شناسی و ابزار استفاده شده مورد تایید بودند، انتخاب کرده و فراتحلیل بر روی آنها انجام گرفت. ابزار این پژوهش چک لیست فراتحلیل بود. پژوهش حاضر مبتنی بر 4088 شرکت کننده و 16 اندازه اثر می باشد. نتایج نشان داد رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی به طور کلی 41/0 می باشد. همچنین رابطه راهبردهای شناختی یادگیری خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی 41/0 و رابطه راهبردهای فراشناختی یادگیری خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی 29/0 به دست آمد. به عبارت دیگر هنگامی که از راهبردهای شناختی به نسبت راهبردهای فراشناختی یادگیری خودتنظیمی استفاده شده رابطه قویتری با عملکرد تحصیلی به دست آمده است. در ادامه با توجه به اینکه از بین تحقیقات انجام شده تعداد 8 پژوهش به بررسی رابطه بین راهبردهای انگیزشی با عملکرد تحصیلی پرداخته بودند، اندازه اثر راهبردهای انگیزشی در رابطه با عملکرد تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت. رابطه متغیر پیش بین (راهبردهای انگیزشی) با متغیر ملاک (عملکرد تحصیلی) برابر 34/0 بود.

هدف این پژوهش بررسی رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیم و راهبردهای انگیزش برای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان است. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری 8341 دانشجوی ترم 3 و بالاتر رشته های غیرپزشکی مشغول به تحصیل در نیمسال دوم سال تحصیلی 88 1387 دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل بود. نمونه آماری 319 نفر (193 دختر و 126 پسر) بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران محاسبه گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه 24 سوالی راهبردهای یادگیری خودتنظیم (SRLS) زیمرمن و پونز (1986) با پایایی 89/0 و پرسشنامه 44 سوالی پیشرفت (MSLQ) اکلز (1983) با پایایی 91/0 بوده است. معدل کل دانشجویان در ترم های قبلی نیز به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از روش رگرسیون چندگانه مدل ورود (اینتر) تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیم و راهبردهای انگیزش برای یادگیری پیش بین معناداری برای پیشرفت تحصیلی دانشجویان هستند (P<0/01) راهبردهای انگیزش برای یادگیری در بین دانشجویان از حد متوسط بالا بوده(P<0/01)  ولی راهبردهای یادگیری خود تنظیم دانشجویان تفاوت معناداری با حد متوسط نداشت (P<0/05). با توجه به ساختار محیط های آموزشی، شیوه تدوین محتواهای آموزشی و نیز الگوهای تدریس مورد استفاده استادان، بالا نبودن راهبردهای یادگیری خودتنظیم دانشجویان منطقی به نظر می رسد.

هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر سبک های مختلف یادیگری بر راهبردهای یادگیری زبان انگلیسی است. به این منظور 85 دانشجوی دختر و پسر به طور تصادفی از دوره کارشناسی رشته های پزشکی، علوم پایه و علوم انسانی دانشگاه شاهد انتخاب شدند. برای حصول اطمینان از همتایی این دانشجویان، آزمون معیار توانش زبان CELT از آن ها به عمل آمد.دانشجویان برگزیده دارای نمرات خام بان کنکور سراسری بالای 50 درصد و نمره زبان عمومی بالای 12 بودند. سپس این افراد از لحاظ توانش زبانی مجدد به دو گروه قوی و ضعیف تقسیم شدند. این افراد در جلسات به پرسشنامه های مختلف سبک های یادگیری پاسخ دادند تا افراد دارای سبک های یادگیری درونگرا از برونگرا، تکانش وری از تاملی و وابسته به زمینه از مستقل از زمینه مشخص و جدا شود. آنگاه از کلیه شرکت کنندگان در بررسی آزمون معیار راهبردهای یادگیری زبان SILL به عمل آمد. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از مطالعه حاضر حاکی از آن است که بین برونگرایی و کرابرد راهبرد اجتماعی، و همچنین بین درونگرایی و راهبردهای، عاطفی، شناختی و فراشناختی همبستگی های معناداری وجود دارد (P≤0.05) و این در حالی است که بین وابستگی به زمینه و کاربرد راهبرد حافظه، همبستگی وجود دارد اما این سبک تاثیر چشمگیری در استفاده از سایر راهبردهای یادگیری ندارد≤0.05) (P بین توانش زبانی و کاربرد راهبردهای شناختی، فراشناختی و اجتماعی نیز همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین همبستگی موجود بین سبک یادگیری تاملی و کاربرد راهبردهای فراشناختی و اجتماعی و عاطفی، مثبت و معنادار است(P≤0.05) علاوه بر تجزیه و تحلیل اطلاعات روشن کرد که جنسیت در به کارگیری راهبردهای یادیگری نقشی ندارد.

استراتژی یا راهبرد درلغت به معنای شیوه عمل در موقعیت خاص به کار می رود. به طور کلی منظور از راهبرد، مجموعه ای از اقدامات و تصمیمات است که برای عملی کردن سیاستهای اتخاذ شده بیان می شود تا با توجه به احتمال وقوع اوضاع و احوال متفاوت آینده کارهای انجام شدنی را مشخص کند. این مقاله به بررسی جامع راهبردهای یاددهی و یادگیری در نظام های آموزشی و تأثیرات آن ها بر کیفیت یادگیری دانش آموزان می پردازد. با توجه به تحولات اجتماعی و فناوری، انتخاب روش های مؤثر یاددهی و یادگیری به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه آموزشی، اهمیت ویژه ای یافته است. در این تحقیق، تاریخچه یاددهی و یادگیری از دوران باستان تا به امروز بررسی می شود و به تحلیل روش های مختلف یاددهی، از جمله یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری مشارکتی و استفاده از فناوری های نوین پرداخته می شود. سوالات تحقیق شامل شناسایی راهبردهای مختلف، تأثیرات آن ها بر یادگیری دانش آموزان و عوامل مؤثر در انتخاب این راهبردها است. اهداف تحقیق شامل شناسایی و بررسی راهبردهای یاددهی و یادگیری، تحلیل تأثیرات آن ها بر کیفیت یادگیری و ارائه پیشنهاداتی برای بهبود کیفیت آموزش می باشد. فرضیه های تحقیق نشان می دهد که یادگیری مبتنی بر پروژه و مشارکتی تأثیر مثبت تری بر انگیزه و درک مفاهیم دانش آموزان دارد. روش پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و با استفاده از داده های کمی و کیفی جمع آوری شده از طریق پرسشنامه و مصاحبه با معلمان و دانش آموزان انجام می شود. یافته ها نشان می دهند که استفاده از راهبردهای متنوع یاددهی و یادگیری، به ویژه فناوری های آموزشی، می تواند به بهبود کیفیت یادگیری و افزایش انگیزه دانش آموزان کمک کند. همچنین، نتایج تحقیق به شناسایی نقاط قوت و ضعف هر یک از این راهبردها پرداخته و به معلمان و مسئولین آموزشی کمک می کند تا تصمیمات بهتری در انتخاب روش های تدریس اتخاذ کنند. علاوه بر این، این تحقیق به بررسی چالش های موجود در پیاده سازی این راهبردها و موانع احتمالی در نظام آموزشی می پردازد. نتایج به دست آمده می تواند به عنوان مبنایی برای توسعه برنامه های آموزشی و سیاست گذاری های آموزشی در سطح کلان مورد استفاده قرار گیرد. در نهایت، مقاله به ارائه پیشنهاداتی برای بهبود نظام آموزشی و تشویق معلمان به استفاده از روش های نوین یاددهی و یادگیری می پردازد. این تحقیق می تواند به عنوان منبعی برای پژوهشگران و مسئولین آموزشی در راستای بهبود کیفیت آموزش مورد استفاده قرار گیرد و به توسعه راهبردهای مؤثر در یاددهی و یادگیری کمک کند.